Περιεχόμενο
- 1 Ο ισχύων ομοσπονδιακός νόμος για τη μελισσοκομία
- 1.1 Νόμος αριθ. 112-FZ "Σε προσωπικά θυγατρικά οικόπεδα"
- 1.2 Έγγραφο της Κεντρικής Διεύθυνσης Κτηνιατρικής Ιατρικής του Υπουργείου Γεωργίας της ΕΣΣΔ "Κτηνιατρικοί και υγειονομικοί κανόνες για τη διατήρηση των μελισσών" με ημερομηνία 15.12.76
- 1.3 Οδηγία "Σχετικά με τα μέτρα πρόληψης και εξάλειψης ασθενειών, δηλητηριάσεων και κύριων παρασίτων των μελισσών" αρ. 13-4-2 / 1362, εγκρίθηκε στις 17.08.98
- 2 Σχόλια, ερωτήσεις και εξηγήσεις στον ομοσπονδιακό νόμο για τη μελισσοκομία
- 3 Πώς να διατηρήσετε σωστά τις μέλισσες στο χωριό
- 4 Πώς να συμπεριφερθείτε εάν ένας γείτονας περιέχει μέλισσες
- 5 συμπέρασμα
Ο νόμος περί μελισσοκομίας θα πρέπει να ρυθμίζει την αναπαραγωγή των μελισσών και να προωθεί την ανάπτυξη αυτής της βιομηχανίας. Οι διατάξεις του νόμου καθορίζουν τους βασικούς κανόνες για την εκτροφή εντόμων μελιού, καθώς και καθορίζουν τα απαραίτητα πρότυπα για τη διατήρησή τους σε διάφορες συνθήκες. Οι δραστηριότητες οποιουδήποτε μελισσοκομείου πρέπει να συμμορφώνονται με τις διατάξεις του νόμου.
Ο ισχύων ομοσπονδιακός νόμος για τη μελισσοκομία
Επί του παρόντος, δεν υπάρχει αποτελεσματικός ομοσπονδιακός νόμος για τη μελισσοκομία. Προσπάθησαν να το αποδεχθούν πριν από αρκετά χρόνια, αλλά δεν πέρασε καν την πρώτη ανάγνωση. Επομένως, τα θέματα μελισσοκομίας ρυθμίζονται είτε από την τοπική νομοθεσία που περιέχει νόμους για τις μέλισσες, είτε από έγγραφα από διάφορα εξειδικευμένα τμήματα.
Επίσης, δεν υπάρχει ειδική οδηγία για τη συντήρηση των αποικιών μελισσών και την οργάνωση της μελισσοκομίας σε οικισμούς και καλοκαιρινές εξοχικές κατοικίες. Επί του παρόντος, για τους σκοπούς αυτούς, χρησιμοποιούνται τρία έγγραφα που ορίζουν, με τη μία ή την άλλη μορφή, τις βασικές αρχές της διατήρησης των μελισσών.
Νόμος αριθ. 112-FZ "Σε προσωπικά θυγατρικά οικόπεδα"
Περιγράφει τους κανόνες που πρέπει να ακολουθούνται για τη διατήρηση των μελισσών. Ωστόσο, δεν παρουσιάζονται τόσο πολύ, ως απαιτήσεις για τη διευθέτηση ενός μελισσοκομείου, πόσες διατάξεις των οποίων τα έγγραφα πρέπει να ακολουθούνται για τη δημιουργία του. Δηλαδή, δεν υπάρχουν συγκεκριμένες λεπτομέρειες, αλλά υπάρχουν μόνο αναφορές σε άλλους νόμους και εντολές. Αυτός ο νόμος και οι διατάξεις του θα έχουν ελάχιστο ενδιαφέρον για τους μελισσοκόμους.
Έγγραφο της Κεντρικής Διεύθυνσης Κτηνιατρικής Ιατρικής του Υπουργείου Γεωργίας της ΕΣΣΔ "Κτηνιατρικοί και υγειονομικοί κανόνες για τη διατήρηση των μελισσών" με ημερομηνία 15.12.76
Συλλογή κανόνων και κανονισμών για τη συντήρηση του μελισσοκομείου. Περιέχει τη μεγαλύτερη ποσότητα χρήσιμων πληροφοριών. Από αυτό λαμβάνονται όλες οι απαραίτητες παράμετροι και πρότυπα που σχετίζονται με:
- εξοπλισμός και τεχνικός εξοπλισμός του μελισσοκομείου ·
- η θέση του στο έδαφος ·
- εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν εκεί ·
- μέθοδοι και τεχνικές για την παρακολούθηση της κατάστασης των μελισσών, της συλλογής μελιού και άλλων διεργασιών ·
- άλλα θέματα μελισσοκομίας.
Πολλές διατάξεις αυτών των "Κανόνων" συμπεριλήφθηκαν στο σχέδιο ομοσπονδιακού νόμου "Σχετικά με τη μελισσοκομία".
Οδηγία "Σχετικά με τα μέτρα πρόληψης και εξάλειψης ασθενειών, δηλητηριάσεων και κύριων παρασίτων των μελισσών" αρ. 13-4-2 / 1362, εγκρίθηκε στις 17.08.98
Στην πραγματικότητα, επαναλαμβάνει ένα παρόμοιο έγγραφο της Κτηνιατρικής Διεύθυνσης της ΕΣΣΔ, που εγκρίθηκε το 1991 (το οποίο με τη σειρά του αποτελείται από τους προαναφερθέντες "Κτηνιατρικούς και υγειονομικούς κανόνες ..."), και περιγράφει ορισμένα ζητήματα που σχετίζονται με τη διατήρηση των μελισσών, αλλά με μεγαλύτερο βαθμό εξειδίκευσης.
Συγκεκριμένα, αναφέρονται τα κύρια σημεία που σχετίζονται με τη συντήρηση των μελισσοκομείων:
- απαιτήσεις για την τοποθέτηση και τη ρύθμισή τους ·
- απαιτήσεις για τη συντήρηση των εντόμων μελιού ·
- μέτρα για την προστασία των μελισσοκομείων από παθογόνα ·
- περιγράφει μέτρα για την καταπολέμηση μολυσματικών και επεμβατικών ασθενειών, δηλητηρίασης μελισσών κ.λπ.
Σχόλια, ερωτήσεις και εξηγήσεις στον ομοσπονδιακό νόμο για τη μελισσοκομία
Όπως είναι εύκολο να καταλάβουμε, οι διατάξεις για τη μελισσοκομία, που ενεργούν αντί ενός ενιαίου ομοσπονδιακού νόμου, «αλείφονται» σε πολλά έγγραφα, τα οποία, στην πραγματικότητα, είναι οδηγίες. Αυτό έχει τόσο θετικές όσο και αρνητικές πλευρές.
Το θετικό είναι ότι τα καθορισμένα έγγραφα υποδεικνύουν συγκεκριμένες παραμέτρους και συγκεκριμένες ενέργειες που πρέπει να τηρούνται ή να λαμβάνονται από τον μελισσοκόμο για να συνεργαστεί με το μελισσοκομείο. Από την αρνητική πλευρά, η απουσία του καθεστώτος του νόμου δεν επιτρέπει την πλήρη χρήση των διατάξεων των κανόνων και των οδηγιών σε πιθανές διαφορές.
Οι διατάξεις των εγγράφων που αναφέρονται αναφέρονται πιο αναλυτικά παρακάτω.
Κτηνιατρικοί και υγειονομικοί κανόνες για τη διατήρηση των μελισσών
Το κτηνιατρικό και υγειονομικό διαβατήριο ενός μελισσοκομείου είναι ένα έγγραφο που πρέπει να υπάρχει σε κάθε μελισσοκομείο, ανεξάρτητα από τη μορφή της ιδιοκτησίας ή την υπηρεσία του. Δηλαδή, ακόμη και τα ιδιωτικά μελισσοκομεία πρέπει να έχουν ένα τέτοιο έγγραφο.
Περιέχει το όνομα του ιδιοκτήτη του μελισσοκομείου, τις συντεταγμένες του (διεύθυνση, ταχυδρομείο, τηλέφωνο κ.λπ.), καθώς και πληροφορίες για το ίδιο το μελισσοκομείο. Αυτές οι πληροφορίες περιλαμβάνουν:
- τον αριθμό των αποικιών μελισσών ·
- αξιολόγηση της υγειονομικής κατάστασης του μελισσοκομείου ·
- επιζωοτική κατάσταση του μελισσοκομείου ·
- λίστα των προτεινόμενων δραστηριοτήτων κ.λπ.
Κάθε διαβατήριο έχει περίοδο ισχύος και αύξοντα αριθμό.
Το διαβατήριο συμπληρώνεται από τον ίδιο τον μελισσοκόμο και υπογράφεται από τον επικεφαλής κτηνίατρο της περιοχής. Μπορείτε να λάβετε διαβατήριο στο τμήμα κτηνιατρικής της περιοχής ή της περιοχής.
Εκεί μπορείτε επίσης να πάρετε ένα ημερολόγιο μελισσοκομικών (το λεγόμενο ημερολόγιο του μελισσοκόμου). Δεν είναι υποχρεωτικό έγγραφο, ωστόσο, συνιστάται να το φυλάσσετε για να εκτιμήσετε καλύτερα την κατάσταση των μελισσών και την αποτελεσματικότητα της εργασίας τους.
Τα υποχρεωτικά έγγραφα που απαιτούνται για την πώληση οποιωνδήποτε προϊόντων μελισσοκομίας είναι κτηνιατρικά πιστοποιητικά στα έντυπα 1-κτηνίατρος και 2-κτηνίατρος, τα οποία εκδίδονται επίσης από το περιφερειακό ή περιφερειακό κτηνιατρικό τμήμα. Οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτά συμπληρώνονται από τον κτηνίατρο βάσει του κτηνιατρικού και υγειονομικού διαβατηρίου του μελισσοκομείου.
Για να ασκήσετε μελισσοθεραπεία, πρέπει είτε να αποκτήσετε άδεια για ιατρική δραστηριότητα (η οποία είναι αδύνατη για τους μελισσοκόμους χωρίς ιατρική εκπαίδευση) ή άδεια για την πρακτική της παραδοσιακής ιατρικής. Φυσικά, η δεύτερη επιλογή είναι πιο κοινή, αλλά αυτό απαιτεί δίπλωμα θεραπευτή. Τα πτυχία Healer εκδίδονται από το "Ομοσπονδιακό Επιστημονικό Κλινικό και Πειραματικό Κέντρο Παραδοσιακών Διαγνωστικών και Θεραπευτικών Μεθόδων" ή τα τοπικά γραφεία του.
Κανόνες για τη διατήρηση των μελισσών για μεγάλα αντικείμενα
Το μελισσοκομείο πρέπει να βρίσκεται σε απόσταση τουλάχιστον μισού χιλιομέτρου από τα ακόλουθα αντικείμενα:
- δρόμοι και σιδηρόδρομοι ·
- πριονιστήρια
- γραμμές υψηλής τάσης.
Η τοποθεσία των μελισσοκομείων πρέπει να απέχει τουλάχιστον 5 χλμ. Από:
- εργοστάσια ζαχαροπλαστικής ·
- επιχειρήσεις χημικής βιομηχανίας ·
- αεροδρόμια;
- πολύγωνα;
- ραντάρ;
- Πύργοι τηλεόρασης και ραδιοφώνου.
- άλλες πηγές ηλεκτρομαγνητικής και ακτινοβολίας μικροκυμάτων.
Περιορισμοί στη διατήρηση των μελισσών στην αυλή
Τα μελισσοκομεία ή οι κυψέλες μελισσών πρέπει να βρίσκονται σε απόσταση τουλάχιστον 100 μέτρων από εκπαιδευτικά ιδρύματα (σχολεία ή νηπιαγωγεία), ιατρικές, πολιτιστικές και άλλες αστικές δομές σημαντικής σημασίας ή όπου συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός ανθρώπων.
Οι κτηνιατρικοί κανόνες δεν διαχωρίζουν τους τύπους εδάφους (αγροτικές, αστικές κ.λπ.) για να συμμορφωθούν με αυτόν τον κανόνα, δηλαδή, αυτοί οι κανόνες έχουν την ίδια ερμηνεία για οικιακά οικόπεδα που βρίσκονται τόσο σε αγροτικές περιοχές όσο και σε αστικές περιοχές.
Ποια είναι τα πρότυπα για τη διατήρηση των μελισσών
Η διατήρηση των μελισσών απαιτεί συμμόρφωση με ορισμένα πρότυπα. Πρώτα απ 'όλα, αυτό ισχύει για τα μελισσοκομεία που βρίσκονται εντός των ορίων των οικισμών, καθώς σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να ασχοληθείτε με τους γείτονες. Είναι πιθανό ότι δεν θα θέλουν όλοι να ζουν δίπλα στο μελισσοκομείο, καθώς η πιθανότητα τσιμπήματος μελισσών αυξάνεται σημαντικά. Η κατάσταση μπορεί να φτάσει στο σημείο ότι λόγω των τσιμπήσεων των μελισσών, οι γείτονες μπορούν ακόμη και να μηνύσουν τον μελισσοκόμο.
Προκειμένου να αποφευχθούν οι νομικές συνέπειες τέτοιων περιστατικών, είναι απαραίτητο να ακολουθήσετε τους κανόνες για την τοποθέτηση κυψελών σε καλοκαιρινές εξοχικές κατοικίες. Αυτοί οι κανόνες είναι αρκετά εύκολο να τηρηθούν, επομένως η πιθανότητα αρνητικής έκβασης όλων των ειδών των επίσημων ενεργειών εκ μέρους των γειτόνων ή των αρχών είναι ελάχιστη.
Οι βασικές απαιτήσεις για τη διατήρηση των μελισσών στον ιδιωτικό οικιακό τομέα σχετίζονται με δύο απλούς κανόνες:
- Η απόσταση από την κυψέλη προς τη γειτονική περιοχή πρέπει να είναι τουλάχιστον 10 μέτρα.
- Η έκταση ανά αποικία πρέπει να είναι τουλάχιστον 100 τετραγωνικά. Μ.
Για να μάθετε εάν υπάρχει απαίτηση για μια αποικία μελισσών, συνιστάται να ελέγξετε την τοπική νομοθεσία για τη μελισσοκομία. Αυτές οι πληροφορίες μπορούν να ληφθούν από την τοπική σας αρχή ή το κτηνιατρικό γραφείο.
Πόσες κυψέλες μπορούν να διατηρηθούν σε οικόπεδο σε ένα χωριό
Εάν η περιφερειακή νομοθεσία ορίζει ότι κάθε αποικία μελισσών αντιπροσωπεύει τουλάχιστον 100 τετραγωνικά. m της περιοχής του ιστότοπου, τότε αυτή η απαίτηση πρέπει να τηρείται. Σε αυτήν την περίπτωση, ο υπολογισμός του αριθμού των κυψελών γίνεται σύμφωνα με μια απλή αρχή:
- Σχεδιάζουν ένα σχέδιο του χώρου και περιορίζουν την περιοχή για την τοποθέτηση των κυψελών σε αυτό (τουλάχιστον 10 μέτρα από το φράχτη).
- Υπολογίστε την έκταση του υπολοίπου οικόπεδο σε τετραγωνικά. m, που θα είναι η περιοχή του μελισσοκομείου.
- Διαιρώντας την προκύπτουσα περιοχή με 100, λαμβάνεται ο μέγιστος αριθμός κυψελών. Η στρογγυλοποίηση γίνεται.
Εάν το ποσό της περιοχής δεν ορίζεται από την περιφερειακή νομοθεσία, ο μέγιστος αριθμός κυψελών σε έναν οικισμό δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 150. Η ισχύουσα νομοθεσία δεν διαιρεί τη διατήρηση των μελισσών ανά τύπο οικισμού, ένα μελισσοκομείο μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε - σε μια χώρα σπίτι, σε πόλη ή χωριό.
Πόσο μακριά πρέπει να είναι το μελισσοκομείο από κτίρια κατοικιών;
Τα μικρά μελισσοκομεία (έως 150 οικογένειες) μπορούν να διατηρηθούν σε οικισμούς, σύμφωνα με τις διατάξεις που ορίζονται στους κτηνιατρικούς κανόνες. Αυτό σημαίνει την τοποθεσία του μελισσοκομείου 100 μέτρα από παιδικά και ιατρικά ιδρύματα ή από χώρους μαζικής συγκέντρωσης ανθρώπων. Οι περιορισμοί στην απόσταση από τα κτίρια κατοικιών παραμένουν αμετάβλητοι - τουλάχιστον 10 μέτρα από το φράχτη.
Δεν υπάρχουν κανόνες που να ορίζουν τη θέση των μεγάλων μελισσοκομείων εκτός οικισμών στους υπάρχοντες κανόνες. Είναι κατανοητό ότι σε αυτήν την περίπτωση αυτή η απόσταση δεν πρέπει να είναι μικρότερη από τη μέγιστη απόσταση πτήσης της μέλισσας (έως 2,5-3 km).
Κανόνες για την εκτροφή μελισσών στο χωριό
Όταν τοποθετείτε τις μέλισσες σε έναν οικισμό, πρέπει να τηρούνται οι ακόλουθες διατάξεις:
- η απόσταση μεταξύ των κυψελών πρέπει να είναι μεταξύ 3 και 3,5 m.
- οι κυψέλες είναι διατεταγμένες σε σειρές.
- η απόσταση μεταξύ των σειρών είναι τουλάχιστον 10 μέτρα.
- μπροστά από την είσοδο των κυψελών, η χλόη πρέπει να αφαιρεθεί 50 cm προς τα εμπρός προς την κατεύθυνση τους και να καλυφθεί με άμμο.
- ξένα αντικείμενα και διάφορα αρχιτεκτονικά αντικείμενα δεν πρέπει να τοποθετούνται στο έδαφος του μελισσοκομείου.
- το ύψος των περιφράξεων γύρω από την περίμετρο του χώρου ή μέρος αυτού που συνορεύει με τις περιοχές των γειτόνων πρέπει να είναι τουλάχιστον 2 m, φράχτες, πυκνοί θάμνοι, διάφοροι τύποι φράχτη κ.λπ. μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως φράχτης.
Οι κυψέλες μελισσών κατευθύνονται προς τη φύτευση φυτών που προορίζονται για συλλογή μελιού.
Τι είδους μέλισσες μπορούν οι μέλισσες στο χωριό
Σύμφωνα με τους κανόνες για τη διατήρηση των μελισσών σε μια προσωπική πλοκή, απαγορεύεται να διατηρείτε τις μέλισσες με επιθετική συμπεριφορά σε οικισμούς, οι οποίοι μπορούν να βλάψουν τον πληθυσμό ή να βλάψουν κάθε είδους οικονομική δραστηριότητα.
Η ρήτρα 15 των "κανόνων ..." ορίζει τη διατήρηση φυλών μελισσών που είναι ειρηνικές, δηλαδή:
- Καρπάθια;
- Μπασκίρ;
- Καυκάσιος (γκρίζο βουνό)
- Κεντρική Ρωσική.
Επιπλέον, σύμφωνα με τους κανόνες, μπορείτε να διατηρείτε μέλισσες διαφορετικών φυλών στο καλοκαιρινό εξοχικό σας σπίτι.
Πώς να διατηρήσετε σωστά τις μέλισσες στο χωριό
Οι βασικοί κανόνες για τη διατήρηση των μελισσών σε ένα χωριό δεν διαφέρουν από τη διατήρηση τους σε οποιονδήποτε άλλο οικισμό και συζητήθηκαν νωρίτερα. Η πιο σημαντική απαίτηση είναι ένας φράκτης, ύψους 2 m, ανυπέρβλητος για έντομα.
Εάν τηρηθούν όλοι οι κανόνες, ο νόμος θα είναι στο πλευρό του μελισσοκόμου, καθώς δεν υπάρχουν άλλες απαγορεύσεις για τη διατήρηση των μελισσών.
Πώς να διατηρήσετε τους γείτονές σας ασφαλείς
Ο κύριος τρόπος προστασίας των γειτόνων από τις μέλισσες έχει ήδη περιγραφεί νωρίτερα - είναι απαραίτητο να εφοδιαστεί η περίμετρος του χώρου με έναν φράκτη ή έναν πυκνό φράκτη με ύψος τουλάχιστον 2 m. Παρουσία ενός τέτοιου εμποδίου, η μέλισσα κερδίζει αμέσως ύψος και πετάει για δωροδοκία, χωρίς να αποτελεί απειλή για τους ανθρώπους.
Επίσης, έτσι ώστε οι μέλισσες να μην ενοχλούν τους γείτονες, είναι απαραίτητο να τους παρέχονται όλα όσα είναι απαραίτητα για τη ζωή (πρώτα απ 'όλα, νερό), έτσι ώστε να μην το ψάχνουν σε καλοκαιρινές εξοχικές κατοικίες άλλων.
Για να παρέχετε νερό στις μέλισσες, είναι απαραίτητο να εξοπλίσετε αρκετούς πότες στο μελισσοκομείο (συνήθως 2 ή 3). Υπάρχει επίσης ένα ξεχωριστό δοχείο πόσης, στο οποίο το νερό είναι ελαφρώς αλατισμένο (0,01% διάλυμα χλωριούχου νατρίου).
Μερικές φορές, η φύτευση φυτών μελιού στην περιοχή βοηθά, ωστόσο, αυτή η πρακτική δεν είναι πανάκεια, καθώς οι μέλισσες θα επιλέξουν πολύ νέκταρ από αυτά.
Πώς να συμπεριφερθείτε εάν ένας γείτονας περιέχει μέλισσες
Εάν ένας γείτονας περιέχει μέλισσες, τότε αυτό είναι καλύτερο από κακό. Τα έντομα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα συνεχίσουν να διεισδύουν στον χώρο και να κάνουν το μικρό τους, αλλά σημαντικό πράγμα εκεί - για να επικονιάσουν τα φυτά. Τα τσιμπήματα μελισσών είναι ένα σοβαρό πρόβλημα μόνο για όσους είναι αλλεργικοί στο δηλητήριο της μέλισσας.
Για να προστατέψετε τον εαυτό σας, πρέπει να φράξετε τον εαυτό σας από τον γείτονά σας με έναν πυκνό φράκτη ή έναν φράκτη με ύψος τουλάχιστον 2 m. Αυτό πρέπει να γίνεται μόνο εάν ο γείτονας δεν το έκανε ο ίδιος και καμία άλλη μέθοδος (προσωπικά επικοινωνώντας με έναν γείτονα , παράπονο προς τις αρχές κ.λπ.) δεν έδωσε κανένα αποτέλεσμα.
Για να αποφύγετε την υπερβολική προσοχή των εντόμων στην κατοικία ή στον χώρο, δεν πρέπει να τοποθετείτε αντικείμενα στην περιοχή που προσελκύουν τις μέλισσες. Αυτά περιλαμβάνουν, πρώτα απ 'όλα, ανοιχτά δοχεία με νερό, γλυκά, διάφορα ποτά κ.λπ.
Κατά τη θερινή συγκομιδή (κυρίως μαρμελάδα και κομπόστες), αυτή η εργασία πρέπει να γίνει σε καλά αεριζόμενο χώρο και οι τρύπες και τα παράθυρα εξαερισμού πρέπει να είναι εξοπλισμένα με δίχτυα μέσω των οποίων τα έντομα δεν μπορούν να φτάσουν στην πηγή ζάχαρης.
συμπέρασμα
Προς το παρόν, ο νόμος για τη μελισσοκομία δεν έχει ακόμη εγκριθεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κανόνες που να ρυθμίζουν τη διατήρηση των εντόμων μελιού σε οικισμούς. Αυτοί οι κανόνες εκτίθενται σε τρία κύρια έγγραφα, με τα οποία όλοι μπορούν να εξοικειωθούν με τις τοπικές αρχές ή να τα βρουν μόνοι τους σε διοικητικούς πόρους στον Ιστό. Η συμμόρφωση με αυτά τα πρότυπα θα βοηθήσει στη δημιουργία του σωστού νομικού πλαισίου και θα προστατεύσει τον μελισσοκόμο από πιθανές δυσάρεστες συνέπειες.
