Περιεχόμενο
Περιπτώσεις όταν μια αγελάδα δεν τρώει καλά μετά τον τοκετό είναι πολύ πιο συχνές από ό, τι θα ήθελαν οι ιδιοκτήτες τους. Οι λόγοι μπορεί να είναι διαφορετικοί, αλλά η έλλειψη όρεξης αμέσως μετά τη γέννηση ενός μόσχου συνήθως σημαίνει επιπλοκή μετά τον τοκετό.
Γιατί μια αγελάδα τρώει άσχημα μετά τον τοκετό;
Οι λόγοι για την άρνηση σίτισης σε όλες τις περιπτώσεις είναι οι ίδιοι: λοιμώδης φλεγμονή ή προβλήματα με το γαστρεντερικό σωλήνα. Αλλά τις περισσότερες φορές η αγελάδα δεν τρώει μετά τον τοκετό λόγω διαφόρων επιπλοκών μετά τον τοκετό:
- παράδοση μητρότητας (υποαλκαιμία μετά τον τοκετό)
- τρώει τον τοκετό?
- ενδομητρίτιδα
- σηψαία μετά τον τοκετό;
- αιθουσαία κολπίτιδα;
- τραυματισμοί στο κανάλι γέννησης
- ασθένειες του μαστού.
Δεν είναι ασυνήθιστο για τις αγελάδες να σταματήσουν να τρώνε μετά τον τοκετό λόγω κέτωσης ή αιμοσφαιρίνης μετά τον τοκετό.
Πυρετός γάλακτος
Η υποκαλιαιμία μετά τον τοκετό, αυτό το φαινόμενο ονομάζεται επειδή η αιτία της νόσου θεωρείται μείωση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και ασβεστίου. Αυτή η πτώση προκαλείται από την αύξηση της ινσουλίνης που εκκρίνεται από το πάγκρεας.
Μεταξύ των συμπτωμάτων της πάρησης, απουσιάζει η απόρριψη τροφίμων. Αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, η αγελάδα παραλύει όχι μόνο τα πίσω πόδια, αλλά και τη γλώσσα με τον φάρυγγα και η τυμπανία αναπτύσσεται επίσης. Σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν μπορεί να φάει.
Άλλα σημεία της πάρεσης περιλαμβάνουν:
- ανησυχία;
- τρέμουλα μυς
- συγκλονίζοντας όταν προσπαθείτε να σηκωθείτε.
- χαμηλή θερμοκρασία σώματος
- βραχνή, σπάνια αναπνοή
- καμπυλότητα του λαιμού.
- η επιθυμία να ψέματα.
Ως πρώτη βοήθεια για την υποκαλιαιμία, ο ιερός και οσφυϊκός λίπος της αγελάδας τρίβονται με λινάτσα και τυλίγονται θερμά. Το ζώο απαιτεί ενδοφλέβια συμπληρώματα ασβεστίου, οπότε καλέστε τον κτηνίατρό σας το συντομότερο δυνατό.
Μερικές φορές μια αγελάδα τρώει άσχημα μετά τον τοκετό, απλώς και μόνο επειδή δεν μπορεί να σηκωθεί, και δεν υπάρχει τροφή
Τρώγοντας τον τοκετό
Για τα μηρυκαστικά, αυτό είναι ασυνήθιστο, αλλά μερικές φορές η αγελάδα τρώει τον τοκετό μετά τον τοκετό. Η ακατάλληλη τροφή μπορεί να προκαλέσει δηλητηρίαση και τυμπανικά συμπτώματα. Εάν ο ιδιοκτήτης δεν παρακολουθούσε και το ζώο έφαγε τον τοκετό, του συνταγογραφούνται καθαρτικά για να καθαρίσει το στομάχι.
Ενδομητρίτιδα
Πρόκειται για μια φλεγμονή της επένδυσης της μήτρας, αλλά εξαιτίας αυτής, αναπτύσσεται γενική δηλητηρίαση του σώματος και η αγελάδα σταματά να τρώει. Οι αιτίες της ενδομητρίτιδας είναι επιπλοκές κατά τον τοκετό. Οι διαταραχές στη διατροφή και τη διατήρηση αγελάδων προϋποθέτουν τη δεύτερη.
Συμπτώματα ενδομητρίτιδας - αντίστοιχη απόρριψη από τον αιδοίο. Αφού αναπτυχθεί η φλεγμονή και προκαλεί δηλητηρίαση, εμφανίζονται σημάδια σήψης:
- ουλώδης ατονία
- εξάντληση;
- διάρροια;
- κακή όρεξη
- γρήγορος παλμός και αναπνοή.
Η θεραπεία συνίσταται στην έκπλυση της μήτρας με απολυμαντικά διαλύματα και ενδομυϊκά ή ενδοφλέβια αντιβιοτικά.
Σήψη μετά τον τοκετό
Η συνέπεια της κατάποσης κοκκικών μορφών μικροοργανισμών στο αίμα. Μετά τον τοκετό, η γενική ανοσία του ζώου μειώνεται συχνά και τα προστατευτικά εμπόδια των γεννητικών οργάνων εξασθενίζονται. Προδιάθεση παράγοντες:
- βλάβη στους ιστούς των οργάνων του αναπαραγωγικού συστήματος κατά τον τοκετό.
- πρόπτωση της μήτρας
- παθολογική ή δύσκολη εργασία
- καθυστερημένο τοκετό.
Η σήψη μπορεί να είναι τριών τύπων. Στις αγελάδες, η πυραιμία είναι η πιο συχνή: σήψη με μεταστάσεις.
Κοινά σημεία και των 3 τύπων:
- καταπίεση;
- δυσκοιλιότητα ή διάρροια
- το ζώο δεν τρώει καλά.
- ΚΑΡΔΙΑΚΗ αρρυθμια;
- αδύναμος παλμός
- ρηχή ταχεία αναπνοή.
Με την πυραιμία, παρατηρούνται διακυμάνσεις στη θερμοκρασία του σώματος.
Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, πρώτα απ 'όλα, η κύρια εστίαση αντιμετωπίζεται χειρουργικά και εφαρμόζονται αντιμικροβιακά φάρμακα. Χρησιμοποιούνται αντιβιοτικά ευρέος φάσματος.
Vestibulovaginitis
Φλεγμονή του βλεννογόνου του προθάλαμου του κόλπου. Η σκανδάλη είναι συχνότερα βλάβη οργάνων κατά τη γέννηση και παθολογική μικροχλωρίδα παγιδευμένη σε ανοιχτές πληγές. Η θεραπεία είναι πιο συχνά τοπική, με τη χρήση απολυμαντικών.
Τραυματισμοί στο κανάλι γέννησης
Μπορεί να είναι αυθόρμητο και βίαιο. Τα πρώτα αναδύονται στο άνω μέρος της μήτρας λόγω υπερβολικής έντασης στα τοιχώματα. Το δεύτερο είναι το αποτέλεσμα ανθρώπινης παρέμβασης σε ένα δύσκολο ξενοδοχείο. Συνήθως λαμβάνεται όταν τα όργανα καταστρέφονται από ένα μαιευτικό όργανο, ένα σχοινί, με υπερβολική πρόσφυση. Μέσω βλάβης, παθογόνοι μικροοργανισμοί που προκαλούν σήψη εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος.
Σε σοβαρό τοκετό, όχι μόνο τα όργανα του αναπαραγωγικού συστήματος μπορούν να τραυματιστούν, αλλά και άλλα μέρη του σώματος.
Οστερ ασθένειες
Η μαστίτιδα και το οίδημα του μαστού προκαλούν επίσης την κακή κατανάλωση της αγελάδας μετά τον τοκετό. Λόγω του πόνου. Η μαστίτιδα μπορεί να είναι τραυματική ή μολυσματική. Κατά συνέπεια, η θεραπεία διαφέρει επίσης. Σε περίπτωση τραυματικών τραυματισμών, ο προσβεβλημένος λοβός και η θηλή τρίβονται απαλά, συχνά και σταδιακά αφαιρείται το γάλα. Με μολυσματικές ασθένειες, τα αντιβιοτικά είναι απαραίτητα.
Το οίδημα μετά τον τοκετό εμφανίζεται πολύ συχνά και συχνά εξαφανίζεται χωρίς θεραπεία για 8-14 ημέρες. Εάν το πρήξιμο επιμένει, η αγελάδα περιορίζεται στην κατανάλωση. Μπορείτε να κάνετε απαλό μασάζ στον μαστό χρησιμοποιώντας ενυδατικές αλοιφές ή κρέμες.
Κέτωση
Μπορεί να συμβεί όχι μόνο μετά τον τοκετό, αλλά ανά πάσα στιγμή εάν η αγελάδα τρώει πάρα πολύ πρωτεΐνη. Η κακή όρεξη στην κέτωση εξηγείται από τη δηλητηρίαση και την υπόταση του proventriculus σε μια ήπια μορφή της νόσου. Όταν είναι σοβαρό, το ζώο δεν μπορεί να φάει καθόλου. Ατονία της ουλής, διαταραχές στην εργασία του γαστρεντερικού σωλήνα και υψηλή οξύτητα των ούρων.
Για τη διάγνωση και την περαιτέρω θεραπεία της κέτωσης, πρέπει να επισκεφτείτε το γιατρό σας. Από φάρμακα, χρησιμοποιούνται γλυκόζη, ορμονικά φάρμακα, προπιονικό νάτριο.
Αιμοσφαιρίνη μετά τον τοκετό
Η ασθένεια είναι κυρίως αγελάδες υψηλής απόδοσης. Αναπτύσσεται τις πρώτες 3 εβδομάδες μετά τον τοκετό.
Οι αιτίες της εμφάνισης δεν είναι καλά κατανοητές. Προφανώς, αυτό τρέφεται με τροφές υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες με έλλειψη φωσφόρου και έλλειψη άσκησης.
Το αρχικό στάδιο της νόσου χαρακτηρίζεται από:
- κακή όρεξη
- καταπίεση;
- υπόταση του προβεντοκίου ·
- πυρετός;
- διαταραχή του γαστρεντερικού σωλήνα
- μείωση της παραγωγής γάλακτος.
Αργότερα, τα ούρα μετατρέπονται σε σκούρο χρώμα κερασιάς. Περιέχει πολλές πρωτεΐνες και αιμοσφαιρίνη. Υπάρχουν σώματα κετόνης και ουροβιλίνης.
Δεδομένου ότι κυρίως οι αγελάδες είναι ευαίσθητες στην αιμοσφαιρινουρία μετά τον τοκετό με έλλειψη άσκησης, κατά τη διάγνωση, βασίζονται σε αυτά τα σημεία:
- περίοδος αναστολής
- τις πρώτες εβδομάδες μετά τον τοκετό.
Για τη θεραπεία, πρώτα απ 'όλα, η διατροφή αναθεωρείται και ισορροπεί ανάλογα με την αναλογία ασβεστίου και φωσφόρου. Δώστε από του στόματος όξινο ανθρακικό νάτριο 80-100 g την ημέρα δύο φορές την ημέρα.
Η πορεία της θεραπείας διαρκεί συνήθως 3-4 ημέρες. Μετά από αυτό, η αγελάδα αναπηδά.
Δεν αξίζει επίσης να φέρει την αγελάδα στην κατάσταση του σκελετού, ώστε να μην αναπτύξει αιμοσφαιρίνη μετά τον τοκετό.
Τι να κάνετε εάν μια αγελάδα δεν τρώει μετά τον τοκετό
Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να καθορίσετε μια ακριβή διάγνωση. Με την πάρεση μετά τον τοκετό, η διαδικασία αναπτύσσεται πολύ γρήγορα και η θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει με τα πρώτα σημάδια της νόσου. Το ίδιο ισχύει και για την αιμοσφαιρινουρία.
Φυσικά, δεν πρέπει να καθυστερούμε τη θεραπεία άλλων προβλημάτων. Αλλά αναπτύσσονται πιο αργά, και υπάρχει λίγος χρόνος για να καλέσετε τον κτηνίατρο.
Είναι ιδανικό για οποιεσδήποτε επιπλοκές μετά τον τοκετό να τρυπήσει την αγελάδα με μια σειρά αντιβιοτικών ευρέος φάσματος: ομάδες πενικιλλίνης και τετρακυκλίνης. Ήταν σχεδόν σίγουρα μια μόλυνση στις πληγές. Η μήτρα και ο κόλπος πρέπει να ποτίζονται με απολυμαντικά διαλύματα.
Προληπτικές δράσεις
Η πρόληψη αποτελείται κυρίως από μια ισορροπημένη διατροφή πριν τον τοκετό. Μια αγελάδα δεν πρέπει να είναι πολύ λίπος, αλλά η έλλειψη βάρους είναι κακή για την υγεία της. Στο δεύτερο μισό της εγκυμοσύνης, το ζώο πρέπει να περπατά πολύ, να κινείται ήρεμα γύρω από το μαντρί. Το περπάτημα είναι συχνά δύσκολο στις χειμερινές συνθήκες, αλλά οι εκπαιδευμένοι κοιλιακοί μύες διευκολύνουν τον τοκετό. Εάν υπάρχει υποψία τραυματισμού κατά τη γέννηση, τρυπάται μια σειρά αντιβιοτικών.
συμπέρασμα
Η αγελάδα δεν τρώει πάντα άσχημα μετά τον τοκετό λόγω του σφάλματος των ιδιοκτητών. Μερικές φορές δημιουργούνται δύσκολες γεννήσεις επειδή το μοσχάρι είναι πολύ μεγάλο. Υπάρχουν επίσης πρόωρα τοκετά, όταν η μήτρα προέρχεται απροσδόκητα από μια βόλτα με το νεογέννητο. Αλλά η παροχή στα ζώα πλήρους διατροφής και καλών συνθηκών διαβίωσης είναι ευθύνη του ιδιοκτήτη.
